Uitzichten

4 maart 2016 - Pasto, Colombia

Colombia is naast heel veel mooie natuur, bergen, meren, fantastische uitzichten, vergezichten, mensen, Gabriel Marquez,  Pablo Escobar, ook het land van de koffie. Wist je dat Colombia de derde koffieproducent van de wereld is, na Brazilië en Vietnam. De eerste koffieplanten hier kwamen uit Afrika, de Spanjaarden brachten deze naar Colombia. 

koffietour

Salento naar de koffieplantageInmiddels zijn de planten doorontwikkeld (want het Afrikaanse ras was erg gevoelig voor een hier actief schimmelsoort) en nu hebben ze hun eigen 'variante Colombiana'. De planten zijn zo gemodificeerd dat ze niet heel veel groter zijn dan de gemiddelde Colombiaan (ongeveer 1.65). De koffie die hier gemaakt wordt is altijd van het soort Arabica, dat maakt een lekkere zoete koffie. Helaas wordt bijna alle klasse A koffie geëxporteerd en drinken wij hier, samen met de Colombianen vooral de klasse B koffie. maar die is goed genoeg. Er worden geen bonen gemixed daar doen ze hier niet aan, in ieder geval niet bij de Finca die wij bezochten. De Osaca koffie finca ligt iets buiten Salento. Salento is een prachtig bergdorpje, opgericht in 1841, inmiddels weten de toeristen het goed te vinden. toerisme is dus booming business maar nog goed te doen. 

Uitzicht balkonnetjeOsaca finca

Salento is echt een leuk mooi oud dorpje, mooie traditionele huisjes te midden van een werkelijk prachtig wandelgebied en dicht bij Parque National los Nevados en Valle Cocora. We slapen in een gloednieuw hostel met een prima restaurantje en 's avonds life muziek, uitzichten aan twee kanten, enerzijds het dorp en anderzijds de bergen, prachtig.

De eerste dag huurden wij mountainbikes, fantastisch we pasten er goed op (dat is echt de eerste keer in Zuid-Amerika, hoera!) en konden met kracht de bergen op en af. We begonnen met  zeker 5 km van een heel stijl onge-asfalteerd stuk weg omlaag. De koffieplantage ligt ongeveer halverwege deze weg, maar het is zo stijl en hobbelig dat je eigenlijk niet kunt laten gaan, want er kan een tegenligger komen, en dan is remmen te laat. Maar het is mooi hier, groen, we zitten al op zo'n 2000 m boven zee niveau dus bij stijgen voelen we het wel een beetje in het uithoudingsvermogen. 

Mountainbiken

We stoppen regelmatig wanneer we aan het eind van onze fietstocht omhoog moeten, weer terug naar het dorp en we klimmen natuurlijk net zoveel als we eerder met blije gezichten afdaalden. Valle  Cocorakolibrie langestaart                              De tweede dag maakte we een wandeling door valle Cocora. Weer meer dan schone ver gezichten, op de vallei maar ook prachtige vogeltjes bij casa Kolibrie op zo'n 2700 meter hoogte.

Maar weer even terug naar waar we gebleven waren, ons laatste blog was vanuit Minca en daarna vlogen wij naar Medellin, de stad van "Narco's".In het hostel de 'secret Buddha' werkt een heel klein Colombiaans vrouwtje, Cecliana, 63 jaar oud en in haar jonge jaren had zij nog gewerkt voor Pablo (toen ze 30 was). Met trots laat ze ons het hostel zien en onze toekomstige kamer, met een 'buiten badkamer", en jacuzzi in de jungle. Als je in bad zit, vliegen de papegaaien je om de oren (). medellin stadSamen met twee gezellige Denen gaan we on tour met Mariano, onze hostel gastheer. Hij neemt ons mee naar Peñon en Quatapé. Maar ook laat hij ons echt kennismaken met de typische Colombiaanse keuken (ontbijt van de boer en lunch). Voedzaam en lekker. Bij Peñon is een dam gebouwd maar daarvoor moest wel het oude dorpje geofferd worden. We varen met een lancha over het meer dat daardoor gevormd is. Op de plek waar de kerk stond steekt nu een groot kruis boven het water uit. De bestuurder van de Lancha, Reoul is een oud inwoner van het dorpje. De bewoners werden soms met het geweer hun huisjes uitgezet. Hun familie geschiedenis achter zich latend. Het enige huis dat kon blijven staan was het huis van de dokter. Hoe verdrietig is dat. Maar nu is het een toeristische attractie en zeker omdat je ook het landgoed van Pablo Escobar kunt bekijken vanaf het water. Inclusief zijn 'achteruitgang', een lange tunnel die een eind verderop van het landgoed aan het water eindigt, waar ze zeggen dat zijn onderzeeër lag. Later gaan we naar de monoliet, de op een na grootste rots van de wereld. Als je bovenop staat zie je het gehele gebied dat nu een prachtig vergezicht biedt. 

Monoliet in QuatapéVan bovenaf uitzicht op het meer van Peñon

      Bovenop de rots komen we een aantal 'Amigos' tegen die we kennen van onze hike naar de Ciudad Perdida, gezellig. Omdat dit al de derde keer is zeggen we ' tot in Ecuador". We verlaten Medellin, het is ook een miljoenenstad en wij hebben behoefte aan natuur en frisse lucht. We gingen naar Salento, maar daar begonnen we dit blog mee. Een volgend vergezicht vonden we in de Desierto de Tatacoa. De afstand van Salento naar de Desierto was enorm, en we kwamen daardoor pas in het prikkie donker aan bij het hostel 'El Constantino de Penon', heet!!!!!! Maar wat een mooie sterrenhemel (over vergezichten gesproken). Na een nacht zweten in onze Cabaña (met een doorsnede van 1.85 m dus wij lagen een soort van klemvast)  werden we wakker bij zonsopgang in de woestijn. El penon de constantineRocko rojo         

Het heerlijk ontbijtje achter de kiezen en gewapend met veel water gingen wij enthousiast op pad. De desierto is wijds en afwisselend in kleuren en vormen, maar vooral droog, zinderend heet en veel cactussen. We lopen op onze slippertjes en daarmee vangen we nog wel eens een naaldje. Zoals te doen gebruikelijk maakte wij het inmiddels jullie bekende onbedoelde Willem & Machteld ommetje. Het water in onze flesjes was inmiddels, net als Machteld, tot op een kookpunt geraakt. Maar na zo'n 2 en een half uur bereiken we toch weer ons hostel.  's Middags komen we bij met een heerlijk koud biertje in 'the natural pool'. (Want in de winter is er wel water te vinden en daarmee wordt het zwembad gevuld). Maar het houdt niet op het volgende gebied, San Agustin overtreft onze stoutste verwachtingen. We maken een horsebacktour van zo'n vijf uur.Te paard, de cowboysDe hoogste waterval van Colombia Een hele prestatie, want zoals de meeste van jullie weten kunnen wij dat helemaal niet. Wij hadden dit jaar ter voorbereiding allebei één paardrijles van onze lieve vriend E.S. te A. en eerlijk gezegd plukten wij daar toch de vruchten van. Maar de paardjes wisten de weg. We reden langs de meest fantastische plekjes en uitzichten. San Agustin is bekend vanwege de archeologische parken waar meer dan 200 graftombes zijn gevonden inclusief grote beelden. De eerste die we zagen had zelfs nog originele kleuren, geverfd met het hars van de bomen.Als je rondloopt door het archeologische park is het werkelijk verwonderlijk hoe ze dit zo lang geleden al maakten.

in 3 kleuren

5 meter boven en 2 meter onder de grondEnorm grote beelden, (soms wel 5 meter boven en 2 meter onder de grond), prachtig bewerkt, hoe deden ze dat toch?  De graven waren gevuld met keramiek en goud. Het goud was gesmeden tot prachtige sieraden en voorwerpen. Veel hiervan is inmiddels door goudzoekers / plunderaars vernield en gestolen.Alvaro, onze gids bezorgde ons een fantastische dag, langs de beelden van een inmiddels verloren beschaving waar verder weinig over bekend is en we eindigden bij de lokale bar met Alvaro en zijn vrienden. We komen nogmaals onze Amigos tegen van de Ciudad perdida. 

Als laatste vergezicht bieden we jullie 'El trampolin de la Muerte', een weg van meer dan 40 kilometer lang. Eén baans, onge-asfalteerd, soms een vangrail en soms een lintje. Willem heeft alvast  een videotje hiervan geplaatst op Facebook. Het was een adembenemende 5 uur durende tour. 

archeologisch park San Agustin

Het was mistig, enerzijds fijn want dat maakte dat wij niet altijd goed zagen hoe diep de afgrond werkelijk was, maar anderzijds ook jammer want daardoor zagen we ook niet altijd heel ver. 

Maar de uitzichten waren desalniettemin waanzinnig. Vaak was het zo smal dat als er een tegenligger was een van de twee een stukje achteruit moest om ruimte te maken. 

el trampolin de la muerte

Ook manoeuvreerden onze chauffeur ons behendig langs een gekanteld vrachtautootje.. best spannend. Onderweg wild stromend water langs en over de weg. Bizar. Maar we zijn inmiddels 1,5 uur van de Ecuadoraanse grens en zeggen vandaag dag tegen Colombia. Uit zicht! Een volgend verhaaltje krijgen jullie vanuit Ecuador. Colombia was 'Cheveré'!!

Foto’s

7 Reacties

  1. Cyl Schueler:
    4 maart 2016
    Jullie hebben er aardig de gang in! Hoe kun je ooit nog in ons kikkerlandje aarden?? Al die ruimte is zo weldadig, ook al is het soms spannend langs de afgrond op enge weggetjes. Fijne reis verder en lieve groeten,
    Cyl
  2. Mirjam:
    5 maart 2016
    Wat een prachtige verhalen. Wat een actie. Wat een mooie afwisseling tussen te voet,fiets, paard en autobus. Super om te lezen. Zet het dromen om dit alles zelf te willen ervaren goed in gang. Lieve luitjes geniet van dit alles en ik kijk weer uit naar jullie volgende verhaal.

    Liefs Mirjam
  3. Joke:
    5 maart 2016
    Jaloers :). Wat een geweldige trip! Enjoy!!!
  4. Hans:
    6 maart 2016
    Machteld en Wim, nog aan de coke geweest of bleef het bij koffIe? Nog iets van FARC-verschijnselen gemerkt? Geniet van jullie vrijheid, leuk,om jullie avonturen te leze. Nog last van zadelpijn gehad neem ik aan!
  5. Ria:
    6 maart 2016
    Lieve mensen
    Wat een prachtige reis maken jullie ervan.
    De foto's en verhalen zijn heerlijk om te lezen en te zien.
    Gaan jullie ooit nog wennen aan een gewoon ritme in Nederland?
    Dat is voorlopig nog heel ver van jullie bed.
    Ik geniet van jullie verslagen.
    Hier alles goed.
    Cato en ik kijken vandaag naar de wk schaatsen kunnen jullie je natuurlijk niets bij voorstellen.
    Kus en ik kijk uit naar volgende verhaal
  6. Willem & Machteld:
    6 maart 2016
    Het leven is hier inderdaad fantastisch. Nu in Quito op een hoogte van 2850 m waar het weer onvoorspelbaar en vrij grillig is. Fijn om de reacties te lezen. Wij gaan ons opmaken voor of een hike hoog in de Andes ( muts en warme sokken kopen) of een paar dagen aan zee. Keuzes afhankelijk van het weer (gisteren flinke onweer en regen Mark) Hans je snapt dat over coke en koffie niet gecorrespondeerd kan worden. We praten je bij in december ;). Wonder boven wonder geen greintje pijn van het zadel. Zoenen voor allen
  7. Debbie:
    8 maart 2016
    Leuke verhalen en prachtige foto's. Ik geniet volop mee. Veel plezier in Ecuador. Ben benieuwd naar jullie volgend avontuur. Groetjes Debbie