In paradise?

Jeetje we zijn al weer ruim vijf dagen op pad, maar het voelt als weken... al weer zoveel mooie dingen gezien, vreemde dingen ervaren en nieuwe geuren geroken.

Panamacity, zucht, wat een stad vol tegenstellingen. Stel je het volgende voor; we starten voor het verhaal bij de Mercados Mariscos, waar we na een bezoek aan het Panama Kanaal terecht kwamen (een grote hal, waar naast een vis, vlees en groenten markt ook nog een grote hal  is waar je een daghap kunt verorberen) we hebben daar een maaltje gegeten, samen met heel veel Panamezen, en gingen vol goede moed op weg naar de Casco Viejo een mooie wijk van Panama city, (helaas achteraf blijkt dat we aan de verkeerde kant naar buiten zijn gelopen en daarmee de absoluut verkeerde kant) nadat we ruim een uur door een kleurrijke wijk gelopen hebben met aan beide zijden van de straat  kraampjes, die vooral hetzelfde verkopen, iets met telefoons, iets met groenten of speelgoed.

Daarachter zijn  de grotere winkels, met vooral ook veel heel harde muziek, schitterend. Maar goed, we komen er gelukkig een soort van op tijd achter dat dit niet die hele leuke wijk is, de caso viejo, waar ze in de lonely zo enthousiast over schrijven. Maar na een behoorlijke wandeling vinden we de casco viejo dan toch. Wat een prachtige wijk, de  meest prachtig gerenoveerde pandjes, een relaxte atmosfeer en vooral heel veel toeristen, lounge barretjes, markt met gevlochte armbandjes, tasjes, zonnebrillen, en prachtig gekleurde kussenslopen,.. goed je kunt het voor je zien.Wel zagen we een fascinerende een boom, ooit een zwerm pelikanen in een boom gezien?   

Twee mojitos later in een hele chille loungebar (met hangmatstoelen, prachtige dames in de bediening en lekkere lounge muziek),dachten wij dat wij best wel naar ons hostel Armador konden wandelen, was tenslotte maar 1 kilometer. Binnen 300 meter werden we door een oude dronkaard geattendeerd op het feit dat we ons in een barrio muy peligroso begaven. Wij keken om ons heen en vonden het nog wel ok... Twee straten verder waren we de weg kwijt en werd de sfeer snel grimmig en vroegen we de weg maar eens aan twee zwaar bewapende agenten, die ons verbaasd aankeken, lopen?? no es possible,... pero un taxi.. hij hield direct een taxi voor ons aan, waarvoor wij een goede prijs mochten betalen. Later lazen we in de lonely p, dat alle wijken rondom de casco viejo een 'no go zone'  zijn voor toeristen. 

De nightbus naar Bocas del toro= freezing hell......We stapten in de bus, voorbereid op een airco, maar niet op een vriesco, andere mensen die eerder deze  busreis hadden gemaakt, droegen wollen truien,mutsen en hadden dekens bij zich. Iedereen, zelfs de panamezen die je er naar vraagt,... ze weten het eigenlijk niet, (om zweetgeuren te minimaliseren, zodat de chauffeur wakker blijft, of gewoonweg vanwege het feit dat het lux is om het koud te hebben, maar  de chauffeur zelf bleef volhouden dat hij zeker wist dat hij zijn passagiers daar een groot plezier mee doet). 

Wij toch wel een te licht truitje en een shawl,Willem zelfs een korte broek. Stom!! en 11 uur lang spijt en heel koud (buit minimaal 25 graden.... Godzijdank volgde daarop een heel vroeg in de ochtend (05.30) watertaxi naar Bocas. Twee uur later zaten we in ons eigen paradijs! Zie hier in werkelijkheid nog mooier dan op de website, een cabana met rondom prachtige planten, bomen, bloemen en kolibrietjes,.. zo tof! Inmiddels zijn we ingeburgerd, we gaan braaf naar school in de ochtend,

We weten waar de lekkere koffie te halen is en waar de visboer is.

Oh ja en 's middags prachtige tropische stranden... we proberen te zwemmen in de enorme golven van de Atlantic, met wisselend succes :)

Kortom living in paradise!