bye bye brazil*

21 juni 2016 - Paramaribo, Suriname

welkom to BrazilieGisteren verlieten we Brazilië vanuit Belém en vlogen we naar Suriname. 8 weken geleden kwamen we aan in Brazilië vanuit Peru op het wonderlijke drielandenpunt. Aankomen in Paramaribo is heel anders, een cadeautje. Lekker babbelen in onze eigen taal, de mensen zijn super vriendelijk en gezellig. Een stukje jungle maar dan met een NL accentje, erg geestig en wij gaan sindsdien grijnzend van oor tot oor het leven. 

We werden opgehaald op het vliegveld door Urelle, onze landlady,  nu zit ik in ons nieuwe tijdelijke eigen appartementje te genieten van de regen die net zo hard uit de lucht komt als in Nederland de afgelopen dagen. Alleen is het dan een tikkeltje aangenamer qua temperatuur. We gaan jullie zeker later uitgebreid verwennen met Surinaamse verhalen. Maar Brazilië verdient eerst zeker nog aandacht. 

Want wat een enorm land is Brazilië, terwijl wij er 8 weken hebben rondgereisd Boipebabeseffen we ons dat we zeker nog eens terug moeten komen. De kust tussen Belem en Recife hebben we helaas moeten overslaan en ook het zuiden hebben we niet bezocht. Maar we zijn er van overtuigd dat we toch een behoorlijk goede indruk hebben van het land, haar schoonheid, de cultuur, natuur en al haar verschillen.  

SALVADOR:

Maaike en Charmaine komen 3 juni rond middernacht aan  in Pousada 'Barroco na Bahia'  waar we twee kamers hebben gereserveerd, in de wijk Saude. Hans, een pater van Duitse afkomst en al 24 jaar woonachtig in Salvador, knapte dit mooie historische pand op en toverde het om in een prachtige pousada. Hij heeft een duidelijke Pousada barroco na bahiavoorliefde voor klassieke meubels en muziek, de kamers hebben dan ook namen als Bach en Mozart en vele anderen.  Een meer dan mooie binnentuin die we graag nog wat extra 'female' touch zouden geven, een hangmatje zou niet ongepast zijn bijvoorbeeld of wat mooie hoekjes met relax plekjes, we zien het al helemaal voor ons om hier een nog mooiere plek van te maken.  De meisjes nog opgewonden van de reis en de aankomst in deze geweldig grote stad verwennen we met onze eigen gemaakte caiparinhas en we hebben een goede aftrap van dit 10 daagse bezoek. Arie, de nachtportier is net 34 geworden en dat moet ook gevierd worden, en wij zijn de lulligste niet dus drinken wat biertjes met hem. Toch zijn we weer vroeg uit de veren. Yeah Maaike is erEr speelt prachtige klassieke muziek bij het ontbijt en dit staat in mooi contrast met de samba beats van de rest van de stad. Inmiddels zijn wij al wat bekend in Salvador, wij zijn er namelijk al drie dagen, en nemen de dames mee op stadstour. Salvador ontwaakt langzaam gedurende de dag en de beats en de afro-amerikaanse cultuur is overal voelbaar. op straat lopen met zekere regelmaat de groepjes met trommelaars rond die oefenen voor het grote carnaval. Het is daarnaast  de maand van de heilige Antonius. Wie kent het rijmpje niet (in ieder geval wij drie katholieke meisjes wel): Heilige Antonius, beste vrind, maak dat ik mijn.... vind. En dat moet gevierd worden. De hele maand juni staat in het teken van feestjes en partijen, overvolle kerken en vuurwerk. het is Feestelijke straatjes van pelhourinhoontzettend gezellig om nu met zijn vieren door de stad te huppelen en het voelt na één dag alsof ze er al een week zijn. Het is intens hier in Salvador. Het historisch centrum ademt cultuur, regelmatig neemt het ritme van de samba al het geluid over wanneer weer een van de samba bands haar dagelijkse oefening doet voor de komende carnaval. Strakke drummers en kunstenaars met de drumstokken. Charmaine en Maaike zijn direct in de ban, net zoals wij waren toen we net aankwamen. Je voelt de roots, je voelt dat het hier anders is dan elders in Brazilië. De slavernij, is nog maar relatief kort geleden afgeschaft en hier voel je dat. Daarnaast alle koloniale panden, schitterend. Pelhourinho het historisch centrum van Salvador, met al haar kleine straatjes, barretjes en winkeltjes is een super leuke wijk. We bezoeken het eerste paleis van Brazilië, nemen de 'Lacerda Elevator' (wel even schrikken toen hij met een trillende schok stilviel, samen met 15 mensen. Eén vrouw viel direct flauw en Elevator Lacerdaeen zeer geagiteerde jongen waar het zweet direct vanaf droop begon te vloeken tegen de liftbediende, lichte paniek alom. Gelukkig duurde dit maar een paar minuten..., wat een avontuur)  naar de mercado modelo waar vroeger de slaven werden verhandeld en genieten van een aantal heren die een mooie caipoera voorstelling geven. Je voelt overal de aanwezigheid van de geschiedenis van de stad, de dames in Afrikaanse kleding onderstrepen hun trots op de roots. Mooi is hoe alles hier naast elkaar bestaat en leeft. Wel is het overduidelijke gat van arm en rijk zichtbaar aanwezig. Ook hier in Salvador zien we veel arme mensen, daklozen en verkopers van de 'goddelijke' lintjes (die ze eerst als 'presentje' aanbieden) de lintjes, in alle kleuren,  met de tekst: Lembranca do Senhor do Bonfim de Bahia.

Net buiten de braziliaanse stad Salvador de Bahia staat bovenop een berg de kerk Voor de ons senor de bonfimBonfim. Volgens de traditie moet je deze berg in gebed oplopen (daar ging het dus al fout). Vlak voor dat je bij de kerk bent, kom je iemand tegen die je een lintje aanbiedt, een gebed uitspreekt en een lintje om je pols knoopt met drie knopen.Bij iedere knoop mag je een wens doen (en dat wisten wij toen nog niet) .Je krijgt nog een tweede lintje (en dat hebben wij dus niet gekregen mogelijk daardoor later een klein rampje), deze maak je vast aan het hek wat rond de kerk staat. Je maakt je lintje vast met ook drie knopen, waarbij je bij iedere knoop een wens doet. Het verhaal gaat dat als het lintje van je pols valt, je wensen in vervulling gaan. Op het moment dat je lintje van je pols valt, valt hij ook van het hek bij de kerk. 

De ritmes van Salvador achterlatend vertrekken we zondagochtend met de boot  naar Morro de São Paulo, of beter eigenlijk het naast Morro gelegen Gamboa op het Bootje kust Gamboaeiland Tinharé.  Een zeer populaire vakantiebestemming voor de Brazilianen. Isla de Tinharé is een eiland met tropische stranden en we hadden daar met zijn viertjes een fijne cabana, waar de eigenaar 's ochtend ons cafe de manha op kwam dienen. Vlak bij het strand. De eerste dag beetje bijkomen, (internationaal) volleyballen en lekker lunchen aan zee, een zalig relaxt dagje. De avond beginnen we dansend in de een van de drie straatjes van Gamboa, bij een braziliaans feestje waar wij van de locals een introductie kregen in billenschudden en de beginselen van de Samba. Het is al wel snel duidelijk dat onze billen zich daar niet voor lenen, te plat en te weinig een op zichzelf bewegend lichaamsdeel. De tweede dag doen we een zeer luxe en fantastische 'volta' rond het Isla de Tinharé. We stoppen op verschillende plekken om te snorkelen, een drankje te doen, wat oesters te eten en de lunch; heerlijke verse lobster aan een meer dan tropisch strand van Boipeba. De tweede stop, de door ons omgedoopte baai de caiparinhas, heeft een drijvend barretje en dito tafeltje waar je tot je knieën in het water staand of aan een drijvend tafeltje je drankje kunt drinken. maar het meest fantastisch is toch wel de verse lobster en de Speedy maaikeoesters vers op ons bordje. Maaike stuurt de speedboat vaardig door de Mangroves, we stoppen nog bij een van de oudste dorpjes van Brazilie, Caru. Wat een topomgeving is dit. in de schemer komen we weer aan in Morro. 

Voor onze volgende activiteit varen we eerst terug naar Salvador, onderweg terug naar de stad zien we wel 12 spelende dolfijnen en een stingray die vrolijk de lucht inspringt om zich vervolgens nooit meer te laten zien. Maar wat een kinderlijke blijheid overkomt het hele bootje. In salvador huren we 'Duster', een trotse Renault en gaan op een 'roadtrip'. We rijden ruim 500 km landinwaarts naar Lençois.  Dit prachtige dorpje met goede vibes ligt dicht bij het natuurpark 'Chapada Diamantina' (wat wij eerder al wilden bezoeken) en het is echt fantastisch. Ook dit is weer een prachtig dorpje met koloniale panden, smalle straatjes, life muziek overal en heerlijke eettentjes en ook een hele bende hollanders als nooit te voren. Blijkbaar een plek die alle georganiseerde reizen Willem en een waaiertje vrouwen (1)vanuit Nederland aandoen en terecht! We huren een gids bij de plaatselijke associatie van gidsen en Francesco die behoorlijk Engels spreekt ( en een oogje op Maaike had) gidst ons de gehele dag langs de hoogtepunten van Chapada Diamantina. De tafelberg Morro do Pai Inácio, geeft een prachtig uitzicht over de vallei, en de 'tres irmaos' , drie trotse tafelbergen midden in de vallei. We rijden over de meest leuke onverharde weggetjes dwars door de vallei, langs koffieplantages naar de grot, Gruta da Stalagtiet in de grot van ...Pratinhna waar we in ruim een uur de meest fantastische stalagmieten en tieten zien in een zeer brede en lange grot. Eigenlijk komen we tijd te kort, het liefst zouden we hier nog wel dagen door heen banjeren, paardrijden, tracking doen, maar de tijd is al weer bijna op en we rijden terug naar Salvador, dat zeker nog even onze gezamenlijke aandacht verdient.

De laatste avond vieren we in een lekkere vage bar, waar het geluk ons dus even in de steek laat en Willem zijn telefoon wordt meegenomen door iemand die wij in ieder geval niet kennen. Het gebedje naar de Sint Antonius helpt niet, ook find my Iphone niet en het lintje ....  hangt nog steeds aan het hek van de 'Iglesia do Senhor do Bonfim de Bahia'. 

Duster and the girlsDe meisjes vliegen de volgende dag alweer terug naar NL, het was echt een cadeautje zo'n bezoek, lekker bijgekletst en genoten. (TNX MO). Wij nemen een bus naar Recife om de Nederlandse geschiedenis in Brazilië wat aandacht te geven. In Recife regeerde Johan Maurits van Nassau en dus van Duitsche bloed in de 17e eeuw. De zevenjarige regeringsperiode van Maurits van Nassau (1637-1644) blijft tot op heden in de Braziliaanse herinnering voortleven als een Gouden Tijd, volgens het Braziliaans consulaat (trek in wat historie? klik hier ). Een mooi bezoek brengen we aan de eerste synagoge Kamal zur Israel, er kwamen, door de door Johan uitgedragen godsdienstvrijheid, veel joodse mensen naar Recife. Zij dreven daar enthousiast handel in diamanten, katoen en hout.

s' avonds vieren we ons 20  jarige verkeringsfeestje .. we hebben lol met een van onze medebewoners van ons hostel, een zeer praatgrage Colombiaan. Heel gezellig, hij zal het nog lang hebben over de caiparinhas van de dutchies. 

Maar onze tijd in Brazilië is bijna op. We nemen een bus en rijden in zo'n slordige 40 uur naar Belem. Nergens werden we zoveel gewaarschuwd door locals in relatie tot onze veiligheid.. vervelend maar we merken er weinig van, maar nemen na zonsondergang dan steeds maar taxi s en sponsoren zo ook een beetje de locale economie. Belem, anderhalf miljoen mensen groot, rouw, veel vuil op straat, tussen al het verval staan ook pareltjes van fantastisch mooie panden en niet te vergeten straten met aan weerszijde prachtige mangobomen. Wanneer de vruchten rijp zijn dan " regent" het daar mango's....

Dat het met Brazilië niet echt goed gaat kan niemand ontgaan zijn. Rio de Janeiro is failliet, men maakt zich enorme zorgen over de veiligheid tijdens de olympische spelen. Jonge en slecht getrainde agenten zegt men. De verschillen tussen arm en rijk worden groter en in gesprek met verschillende Brazilianen zo ook de verschillende waarheden aangaande de politiek en de toekomst van dit grote prachtige en ogenschijnlijk onbestuurbare land. (in ieder geval niet zonder de nodige corruptie). Eigelijk is het overal, ook hier in Latijns Amerika politiek gedoe. In peru waren we er tijdens de president verkiezingen en verliest de zeer populaire Keiko Fujimori nipt de verkiezingen, (zij is overigens van Japanse afkomst en haar winnende opponent is een Pool, dat terzijde). Tijdens onze reis door Brazilië wordt Rouffa, de president, afgezet wegens verdenking van corruptie en een week later wordt een van de ministers uit het kabinet gezet wegens corruptie praktijken. Maar zo rondreizend hebben wij er eigenlijk weinig last van. Wel spreken we de inwoners die zich afvragen of een militaire coupe niet de beste oplossing is.. anderen denken dat opleiding en volgen van ontwikkelingen van kinderen een betere optie is. De meningen worden ook hier steeds verdeelder. 

Hier in Suriname gaat het met het land ook niet helemaal goed, de financiële situatie is onhoudbaar aan het worden. Door de enorme inflatie komen veel mensen in de financiële problemen, de prijzen zijn in heel korte tijd verdrievoudigd. Dollars en euros zijn hier niet meer te verkrijgen. Dat wordt even een dingetje voor ons als we zo direct naar Cuba gaan. Mogelijk kunnen we een middag naar Frans Guyana en daar een een ander pinnen. We gaan het allemaal weer meemaken. Willem heeft in ieder geval sinds vandaag weer een telefoon met een tijdelijk surinaams nummer.  En dankzij de iCloud nog alle fotos en contacten van zijn oude toestel, dank je wel apple. 

Maar  we nemen dus afscheid van Brazilie; In Peru zagen we het punt daar waar de Amazone rivier begint en hier in Belém zien we het eindpunt  van de Amazone rivier.  

Niña met kokosnootVlak na Belém ontmoet de Amazone de Atlantische oceaan. We nemen afscheid van de rivier vanuit het park Mangal das Garças met haar prachtige vogels (oa de rode (danwel opgewonden witte) ibis met dank aan onze Facebook vrienden voor de herkenning van deze rode rakker, een  paar iguanas poseren driftig aan de kant van de vijver tussen de eenden en witte reigers door, echt een leuk plekje om een rustige zondagmiddag jezelf te vermaken etc. Vanaf de 'lichthouse' hebben we een prachtig overzichtenerzijds over het laatste stukje amazone rivier en aan de andere zijde over de stad Belém. We sluiten de middag af bij een prachtig dansfeest vol met Braziliaanse jongeren die zich met emmers bier en lekkere hapjes verschalken in een grote oude hal vol artistieke leuke barretjes en een groot terras dat grenst aan de rivier. Met lichte weemoed nemen we afscheid van het prachtige Brazilië alle mooi dingen die we hebben meegemaakt en gezien. Vol enthousiasme gaan we hier in Suriname weer op zoek naar de mooie ontmoetingen, cultuur en natuur. Dit zal niet moeilijk zijn want er is hier genoeg! Wat zijn wij toch een bofkonten. 

* bye bye brazil is overigens een film uit 1979 die ook mooie beelden van dit land laat zien, en heel veel is er op dat vlak nog niet verandert. Een film van Carlos Diegues. overigens (in onze opinie) zo oud bollig dat het ook alleen maar leuk is voor de beelden. 

Foto’s

5 Reacties

  1. Cyl Schueler:
    23 juni 2016
    Dank weer voor jullie enthousiaste verslag. Hoe moeten jullie ooit weer in het Nederlandse harnas passen??! Veel plezier in Suriname. Lieve groeten van Jan en Cyl
  2. Brun:
    23 juni 2016
    Ik ben zo blij met jullie verhalen, net of ik erbij was..
  3. Willem & Machteld:
    29 juni 2016
    En in 1 van de vilgende zal je de hoofdrol spelen Brun
  4. Mark:
    6 juli 2016
    geweldig weer, xx
  5. Mirjam:
    15 juli 2016
    Hoi lieve luitjes. Die bucketlijst van mij wordt met jullie verhalen alleen maar langer. Wat een mooie verhalen. Geniet nog lekker. Wij genieten hier in de regen wel mee met jullie avonturen. Kus Mirjam