Jungle-live

26 april 2016 - Tabatinga, Brazilië

Na een (laatste) helse rit vanuit de bergen (Cajabamba, vanwege een slecht functionerende bus) zijn we op 8 april aangekomen in Trujillo. Trujillo is een grote stad aan de kust van Peru. Een mooie stad met veel oude koloniale gebouwen en ook weer een schitterende Plaza de armas, een enorme hoeveelheid prachtige balkonnetjes en enorm grote deuren. 

Huanco de sol 5e laag / buitenzijdeHeel de noordelijke kust van Peru ligt vol met oude archeologische sites. Nog lang niet alles is gerestaureerd dan wel open voor publiek en de meeste van hen zijn pré-inca culturen zoals bijvoorbeeld de Moche. De meest mooie die we bezochten is de 'Huanco del luna y sol. Een tempel die in 500 jaar (500 AD) 5 keer opnieuw is opgebouwd met in totaal 150 miljoen bakstenen. Met iedere baksteen zijn eigen merkje, afkomstig van 1 familie. De tempel kreeg bij iedere opbouw een nieuwe laag en werd daarom steeds hoger en breder, en de oude binnenwerken werden daardoor goed bewaard. We hebben schitterend keramiekwerk gezien in het museum dat naast de site te vinden is. Zo beeldend dat ze huanco del luna 3e en 4e laagde hele cultuur redelijk goed in kaart hebben kunnen brengen. Zowel van hun sexuele handelingen, van de jacht en andere taferelen. 

Daarna hebben we een weekje vakantie genomen in Huanchaco, een klein badplaats iets ten noorden van Trujillo. Het klinkt een beetje verwend maar van al dat gereis wordt je moe gevoelig voor humeur en toe aan even helemaal nix, rust. Dus een weekje Huanchaco, waar ook heus wel wat uitdagingen te vinden zijn. Zo namen wij voor het eerst van ons leven een surfles, over vermoeiend gesproken. 2 dagen spierpijn en zo min mogelijk inspanning. Wel stonden we model voor een reclamefilmpje voor een nieuw te openen campemento, campingsite annex restaurant. we hadden een heel amusante middag met Nayka en Enrique de eigenaren. Omdat we mee wilde werken werden we de hele dag getrakteerd op de meest lekkere gerechten uit de Celva, provincie in de amazone.  

Het weekje vakantie verbleven we in een heel aangenaam en prachtig hostal en iedere avond weer een schitterende zonsondergang. het ligt net iets af van het strand en onze kamer huist aan het balkon waarvandaan we de zonsondergang kunnen zien de bootjes uit Huanchacoen met een van de Peruaanse gasten de Peruaanse versie op mens erger je niet spelen. heerlijk om je weer even te ergeren want het is hier namelijk verder alleen maar fun en relax. Het was heerlijk, lekker uitgerust, bijna iedere dag een ceviche als lunch, verse vis op de gril en ons zelf af en toe verwend met een heerlijke witte wijn, dat was al even geleden. Na drie dagen wisten we alle goede koffiebarretjes te vinden, zalig, lekker relaxt ontbijtje, koffietje beetje lezen gewoon genieten. Het dorpje is vooral bekend om zijn eeuwenoude traditie van vissers en hun mooie bootjes 'caballitos de totora'. die doen het al wel honderd jaar, ze worden met de hand gemaakt van riet en opgevuld in de punt met piepschuim, ze zitten erop alsof het een paard is. Volgens wetenschappers is Huanchaco overigens  ook de plek waar de ceviche is uitgevonden, en dat kun je merken we eten de meeste goddelijke ceviches. 

Na een week zijn we  helemaal uitgerust, alle eerdere avonturen zijn verwerkt en hebben we een plek kunnen geven en we hebben weer zin in nieuwe. Vanuit Huanchaco gaan we met de nachtbus naar Lima en vervolgens vliegen we naar Iquitos, deze stad ligt midden in de jungle en is alleen maar bereikbaar via lucht of water. Onvoorstelbaar hoeveel mototaxis (tuktuks) en brommers en motoren hier rondrijden, wat een stank en lawaai! Ooit was Iquitos een rijke rubberstad, nog te zien pocket monkeyaan een paar schitterende huizen aan de buitenkant met Portugese tegels belegd. Zelfs Eifel heeft vanuit Parijs een ijzeren huis ontworpen wat in delen per schip werd verstuurd en hier opgebouwd.  Een van de eerste rubber baronnen was Fitzcarraldo. Over hem en over die periode is een schijnbaar absurdistische film gemaakt met Klaus Kinski en Claudia Kardinale in de hoofdrol, wij moeten hem nog kijken maar het geeft vast een prachtige indruk want heel veel is er ws niet verandert. Je gaat hier echt terug in de tijd. Vanuit Iquitos is het mogelijk om de jungle te bezoeken en we boeken onze tour bij Gondrolina voor 4 dagen. De volgende dag rijden we eerst met een auto over de enige maar dan wel prachtig geasfalteerde weg naar Nauta. Nauta is een stad zo groot als Utrecht stroomafwaarts vanaf iquitos en de toegang naar de jungle. Nauta dateert al vanuit 1438. Iquitos daarentegen stamt pas uit 1900 en is opgericht door de rubberbaronnen. Iquitos en Nauta liggen aan de rivier de Marañon, een witte water rivier, ik zou zeg pure Golondrina 's lodgekaramel, maar hier noemen ze het wit, want daarnaast heb je de  optie voor de zwarte rivier. Eigenlijk is die veel mooier want die weerspiegelt zo prachtig en lijkt ondoorgrondelijk.. 

Golondrina's lodge is de laatste die te vinden is aan een zij-rivier van de amazone. Vanuit Nauta is het 3 uur met een Lancha, die op de heenweg langs de monding van de Amazone rivier vaart, ons eerste keer dat we de geweldig brede amazone rivier zien. Waar de rivieren bij elkaar komen zien we ook de eerste 'pink dolphins', om heel blij van te worden. Naast de pinkies zijn er ook de iets kleinere grijzen rivier dolfijnen, echt tof! Vanaf daar gaan we rechtsaf de diepere jungle in over de Ucayali rivier. We hebben de lodge zo goed als voor ons zelf. Wij zijn de enigste gasten op dit moment. De lodge wordt beheerd door Alix en zijn vrouw Brigíta, die overigens ook de meest fantastische gerechten op tafel tovert. Vily, onze gids en zijn assistent Gustavo nemen hawksons iedere dag mee in een kleine lancha op zoek naar wildleven en de wonderen van de jungle. Vily heeft gestudeerd en dat kun je merken want hij weet van alles wat hij ziet ook de wetenschappelijke benaming (om knettergek van te worden, dit is deze aap en zijn wetenschappelijke naam =.. en dan iedere keer een kort college, wel heel interessant maar onmogelijk voor deze oudjes om te onthouden). De lodge is heel basic maar heeft alles wat we nodig hebben, een grote hammock room waar we aardig wat uurtjes doorbrengen want buiten wordt je gewoon dwars door je broek heen geprikt Een overdosis aan musquitos en het is daarnaast ook bloedheet, excursies doen we dan ook vroeg in de ochtend of in de namiddag. Het is regenseizoen, ook dat hebben we gemerkt en daardoor hoog water wat gunstig is voor het ontdekken van meer wildleven omdat je dieper de zijtakken van de rivier af kunt struinen. Minder gunstig omdat het dus ook heeel hard kan regenen, dit maakte wij oa mee tijdens onze kaaimannen tocht. Wat een regen, nat tot op de naad.  De eerste boa constrictor en de Wdag maken we een wandeling en Vily toont ons allerlei medicinale bomen / planten en verteld over de wijze van bereiding,  geweldig is de 'walking palmtree' die zich heel langzaam door de jungle beweegt. We zien aardig wat wildlife; aapjes en 1 daarvan is het kleinste apensoort dat ik ooit gezien heb; de lionmonkey, ook wel pocketmonkey (15 centimeter) en de 'scientific name... (vergeten dus). We zien veel vogels waaronder 2 soorten toekans, rivierotter, dragonlizard, yellow rumpheads, die laatste zijn heel grappige beestjes die geluiden van andere diersoorten imiteren maar ook het geluid van een enorm grote vallende waterdruppel kunnen nabootsen, dat klinkt geweldig.  Omdat deze zo slim zijn werden de rauwe hersentjes ook aan kinderen gevoerd met de hoop dat deze ook slim knuffel 'sloth'worden. Als we Vily vragen of het ook werkt, verteld hij dat ook hij in zijn jonge jaren dit heeft gegeten en dat hij daarom ook kon gaan studeren (living proof). Het is erg leuk dat zowel Gustavo als Vily hier zijn opgegroeid, ze vertellen ons van alles en nog wat over de gebruiken en de wijze van leven inclusief hoe je een sjamaan wordt en over de Ayahuasca, een natuurlijke drug die je onder begeleiding van een sjamaan in contact kan brengen met je voorouders of antwoord kan geven op belangrijke levensvragen, die wij overigens maar even aan ons voorbij laten gaan.  We bezoeken ook het dorpje Saquena en de 'scorpion bar' want het broertje van Gustavo is jarig en dat moet even gevierd worden. Het dorpje ligt direct aan de rivier, is één straat waar 100 families aan wonen. Electriciteit is er van 18-21 uur, zodat de kinderen hun huiswerk kunnen maken. Onder het genot van een biertje tovert vader Gustavo een boa constructor uit zijn dakje, Willem doet stoer en houdt hem even vast, daarna laat vader hem onder de bar vrij, goed voor de ratten verteld hij. Bij één van de families is een luiaardje aan komen wandelen en die heeft zich bij hun gehuisvest. Als wij langsgaan is hij er en het beestje is erg knuffelbaar, dit is meer iets voor Maggy. In totaal brengen we wel 20 uur op de rivier door, we zien echt fantastisch afwisselend landschap, grote waterlelies, ogen van alligators in het donker, enorm grote kikkers, pink footed tarantula (die we niet knuffelen) piranhas (die we ook uit het water vissen en dat is overigens nog niet makkelijk, want ze hangen aan het aas, dus je moet heel snel binnenhalen en dan proberen zo goed te mikken dat ze ook in je bootje vallen in plaats van terug in het water, en later zelf opeten), bomen van meer dan 400 jaar oud, heel veel vlinders, vogels, nog meer aapjes en een White Herronsenorme grote groep dolfijnen. De heren hebben overigens verassend goede ogen, ze spotten op afstand alles, soms als wij er met onze neus bovenop staan zien het nog maar net, maar het was heel mooi om zo dichtbij mee te maken hoe de mensen hier aan de rivier wonen en leven en er werkelijk alles in doen en uithalen en heel dicht bij de natuur leven. Al met al echt een heel toffe tour, ondanks de ruim 100 musquitobites ;(. 

Vanaf Iquitos zijn we vervolgens met de snelle boot, de 'volvo turbo jet super rapido' in 9 uur over de Amazone naar het de 'Tres Fronteras" gevaren. Met een slow boot was dit drie dagen.. Gossie wat een brede rivier, en dan is hij hier nog niet eens op zijn breedst. Colombia, Peru en Brazilië vormen het drie landenpunt, Aan de ene kant Letitia (Colombia) en Tabatinga (Brazilië) en wij verlaten Peru hier via Santa Rosa dat aan de overkant van de rivier  de Amazone ligt. Hier in Tabatinga wachten wij nu sinds zondag op de 'slow' boot die ons morgen in 3 of 4 dagen naar Manaus zal brengen. 

We zullen in de loop van de week nog wat extra filmpjes en foto's toevoegen :)) 

liefs

Foto’s

1 Reactie

  1. Maria:
    27 april 2016
    Lieve Machteld en Willem, wat is het heerlijk genieten van jullie prachtige reisverslagen! Groetjes vanuit regen en zelfs hagel!